Το ταξίδι του μικρού χαρταετού.

Το ταξίδι του μικρού χαρταετού.

Πίσω από τα πελώρια σύννεφα βρίσκεται η χώρα των χαρταετών. Εκεί ζουν οι χαρταετοί που κάποτε βρίσκονταν στα χέρια παιδιών και αφού τους χάρηκαν και τους πέταξαν πολλές φορές στον ουρανό, το σκοινί τους έσπασε και έφυγαν για το μεγάλο ταξίδι. Τα παιδιά νομίζουν πως οι χαρταετοί χάνονται στον ουρανό, όμως εκείνοι πηγαίνουν πίσω από τα σύννεφα. Στη χώρα των χαρταετών. Και μόλις ένας νέος χαρταετός έρθει στη χώρα τους, όλοι μαζί τραγουδούν το τραγούδι του χαρταετού.

Πολύχρωμο χαρτάκι

μόνο ταξιδεύει .

Στα βάθη τ' ουρανού,

τί άραγε γυρεύει;

Ψάχνει για να βρει

μια χώρα μυστική.

Εκεί που ζουν μαζί

όλοι οι χαρταετοί.

Τώρα πια η ζωή,

θα ΄ναι μια γιορτή

κι η κάθε τους στιγμή

Δευτέρα Καθαρή.

Ο μικρός χαρταετός της ιστορίας μας, καθόταν φοβισμένος στο κίτρινο περίπτερο, παρέα με άλλους χαρταετούς που περίμεναν να τους αγοράσει κάποιος. Η Καθαρή Δευτέρα που όλοι του έλεγαν πως θα πετάξει, είχε φτάσει. Τι και αν οι άλλοι χαρταετοί έστεκαν δίπλα του καμαρωτοί και ανυπόμονοι; Εκείνος ήταν ο μικρότερος και ο μόνος που ευχόταν να μη πουληθεί. Προτιμούσε να μείνει απούλητος και να περάσει έναν ολόκληρο χρόνο σε μια αποθήκη κλεισμένος παρά να ταξιδέψει στον ουρανό.

Ο Ήλιος πρόσεξε την ανησυχία του και τον ρώτησε :

- Γιατί φοβάσαι τόσο πολύ;

- Δεν θέλω να πετάξω!

- Μα χαρταετός που δεν πετάει δεν είναι χαρταετός!

 - Με ρώτησε κανείς; Εσύ το διάλεξες να γίνεις ήλιος;

- Ο καθένας πρέπει να δέχεται αυτό που είναι! Εσύ είσαι χαρταετός και πρέπει να πετάξεις: Να βλέπεις τα πουλιά πως πετούν; απάντησε ο ήλιος.

- Αυτά ταξιδεύουν. Εγώ;

- Εσύ θα δώσεις χαρά στα παιδιά. Θα πας ψηλά, πολύ ψηλά και θα κάνεις ευτυχισμένο το παιδί που θα κρατά το σκοινί σου.

Τα πουλιά άκουσαν τη συζήτηση και πλησίασαν.

- Είναι ωραίο να πετάς στον ουρανό, μη φοβάσαι! του είπαν

- Τι υπάρχει πίσω από τα σύννεφα; ρώτησε ο μικρός χαρταετός.

- Η χώρα σου. Η χώρα των χαρταετών. Εκεί πρέπει να πας!

- Για να πάω εκεί  πρέπει να πετάξω και εγώ φοβάμαι.

- Δεν μπορείς να περάσεις όλη σου τη ζωή στο περίπτερο, εσύ έγινες χαρταετός για να πετάξεις.

- Όλοι το ίδιο μου λέτε, δηλαδή δεν υπάρχει χαρταετός που δεν θέλει να πετάξει; Να μείνει στη Γη;   
Τα πουλιά δεν ήξερα τι να απαντήσουν; Να υπήρχε άραγε;

Τη στιγμή εκείνη ένα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά στο περίπτερο. Ένα κοριτσάκι καθόταν στο πίσω κάθισμα και θαύμαζε τα χρώματα του μικρού πολύχρωμου χαρταετού. Ο μπαμπάς κατέβηκε πήρε τον μικρό χαρταετό, πλήρωσε και τον έβαλε μέσα στην αγκαλιά του μικρού κοριτσιού για να τον κρατήσει. Οι άλλοι χαρταετοί ζήλευαν που ο μικρότερος φίλος τους θα ξεκινούσε το ταξίδι. Εκείνος όμως φοβόταν πολύ, η περιπέτεια τον τρόμαζε. Ευτυχώς που το κοριτσάκι τον κρατούσε τρυφερά και αυτό τον παρηγορούσε.

- Είμαι η Άλκηστη και είσαι ο μικρός χαρταετός μου! Δεν θα σ 'αφήσω να χαθείς ποτέ στον ουρανό του είπε και εκείνος αμέσως την αγάπησε. 

Έφτασαν στην εξοχή και συνάντησαν και άλλους φίλους τους. Ο μπαμπάς της ζήτησε τον χαρταετό να του βάλουν ουρά για να μπορεί να πετάξει ψηλά. Εκείνη όμως δεν ήθελε να τον αφήσει να πετάξει μακριά και να της φύγει, τον ήθελε για παρέα. 

- Μα ο χαρταετός είναι για να πετάει. Τι χαρταετός είναι αν δεν ταξιδέψει στον ουρανό; είπε ο μπαμπάς της. 

- Εγώ θέλω τα χρώματα του να φωτίσουν το δωμάτιο μου, να τον βλέπω συνέχεια όχι να χαθεί στον γαλάζιο ουρανό, τον θέλω για πάντα όχι μόνο για την Καθαρή Δευτέρα, απάντησε η μικρούλα. 

- Άφησέ τον να πετάξει και θα τον μαζέψεις πάλι. 

Αν και δεν άρεσε καθόλου η ιδέα στην Άλκηστη, συμφώνησε να αφήσει τον χαρταετό της να πετάξει. Και ο χαρταετός ενώ στην αρχή πετούσε δειλά, μετά ζήτησε από το αεράκι να τον σηκώσει ψηλά. 

- Είναι ωραία τελικά να πετάς στον ουρανό της φώναξε ο χαρταετός. Είχε ξεπεράσει όλους του τους φόβους, ήταν τόσο ωραία εκεί ψηλά. Θα μπορούσε να μείνει εκεί πάνω για πάντα. Όμως δεν ήθελε να στεναχωρήσει την Άλκηστη και αποφάσισε να γίνει ένας διαφορετικός χαρταετός και να γυρίσει στη γη. 

- Μάζεψε το σκοινί να έρθω κοντά σου, είπε στην Άλκηστη. Η μικρούλα το ξανασκέφτηκε. Της φάνηκε τόσο χαρούμενος και όμορφος όπως πετούσε ψηλά στον ουρανό. Είχε φτάσει εκεί που έπρεπε, στην χώρα των χαρταετών. 

- Είναι άδικο, ο χαρταετός πρέπει να πετάει ψηλά, θα σε θυμάμαι για πάντα του είπε και τον άφησε να φύγει.